Hayatınızın her anında en çokta geceleri uyumaya çalışırken zihninizdeki susmak bilmeyen o ses varken insan nasıl yalnız olabilir.Yaptığımız eylemler bize aitken bunların yanında hep bir ya da daha fazla karşıt-destekler görüş yer almakta.Peki kim oradakiler? Belki zihin ölümü gerçekleşince gerçek yalnızlık gerçekleşcek farkına varamicağımız için ama o da bir kurgudan ibaret..
Oda kapımın üstünde, Pallas'ın solgun büstünde
Oturmakta, oturmakta Kuzgun hiç kıpırdamadan;
Hayal kuran bir iblisin gözleriyle derin derin
Bakarken yansıyor koyu gölgesi o tahtalardan,
O gölgede yüzen ruhum kurtulup da tahtalardan
Kalkmayacak - hiçbir zaman!
(Edgar Allan Poe-Kuzgun)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder