''Unutkanlar kutsaldır,çünkü hatalarının acısını çekmezler'' (F.Nietzche)
Tanrı'nın insana verdiği en büyük ceza ''hafıza''dır.Hayır insan yaşarak öğrenir,hatırlayarak hatalarından ders çıkarır düşüncesine sahipseniz kendinizi kandırmaya devam edin.En azından kendimden yola çıkarsam ne ders çıkarırırm hatalarımdan ne de uygularım.Ayrıca geçmişte mutlu olduğunuz anları düşünmek, o günleri özlemek başlı başına mutsuzluk kaynağı değil midir? Ee geçmişte mutsuz olduğunuz anların da size şimdi mutluluk getirmeyeceği su götürmez bir gerçek.Peki hatırlamanın neyi güzel? Hiçbirşeyi..
Her gece uyuyup sabah uyandığınızda silinen bir hafızaya sahip olsaydınız ne olurdu mesela?Her yeni güne farklı kimlikle uyanıp o anda içinizden nasıl olmak geliyorsa öyle olurdunuz.Öfkeli,neşeli,melankolik,umursamaz,takıntılı...Birileri sizi zorlamazdı niye gülmüyorsun,etmiyorsun diye.Yapmacık hareketlerde bulunmak zorunda kalmazdınız.İlk görüşte aşkı ve ilk uyuyuşta unutmayı defalarca yaşardınız.Yenilgiye uğradığınız her an değişmek için çaba sarfedip kişilik çatışmalarında yaralanmazdınız.Kendinize dönüp aptallığınızı kabullenmek zorunda kalmazdınız.Evleriniz,arabalarınız,gitmek zorunda olduğunuz okullarınız,bakmak zorunda olcağınız çocuklarınız olmazdı.Bir sabah uyandığınızda dünyayı gezme amacınız olduğunda yolda uyuyakalıp ertesi gün gerçekleşip gerçekleşmemesinin umrunuzda olmadığı başka hayallere uyanırdınız.Deniz kenarında ufukta batan ayın ;turuncu rengini gördüğünüz her an aynı şaşkınlığa sahip olurdunuz.Hergün aynı şeyleri keşfetmek, her defasında size aynı hazı verirdi.Savaşmak için nedenleriniz olmayacağı için barış kelimesi türemezdi.
Toplumsal bir hayvan olarak konuşulan insan; özüne dönüp yırtıcı bir hayvana dönüşürdü.
Ne mutludur suçsuz bakirenin dostları
Unutulan dünyadan, dünyanın unuttuğu
Lekesiz zihnin sonsuz gün ışığı
Her isteği bırakılmış ama kabul görmüş her duası...''
(Alexander Pope)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder