11 Mayıs 2011 Çarşamba

Ay Si Ded Pipıl


25 yıldır bu bedende hapsolmuş durumdayım.O kadar alışmışım ki kendime,fiziksel değişimimi yalnızca eski fotoğraflara bakarak fark edebiliyorum.Aman tanrım bu gömleği  nasıl giymişim,saçlarımı neden böyle yapmışım serzenişleri eski fotoğraflarla su üstüne çıkıyor.Bundan birkaç yıl sonra aynı cümleleri bugünler için kurmak ise ‘’balık kriter’’ tadı veriyor ama naparsınız.Ben hala balık krakeri ön iki dişiyle ortadan ikiye ayırıp yiyenlerdenim.
 
Zihinsel değişimi ise fark etmek çok daha zor.Eski fotoğraflara bakıp analiz yapma şansınız yok mesela.Sanki 5 yaşındayken ve 25 yaşındayken aynı şeyleri düşünüp,aynı kıyaslamaları yapıyormuşum gibi geliyor bana.Düşünceler hiç değişip büyümüyormuşçasına...Ortaokulda verilen bir kompozisyon ödevini 2 gün uğraşıp yazdıktan sonra kendimi dünyanın en iyi yazarlarından biri olarak görmem,yaklaşık 2 yıl sonra aynı yazıyı bulup okuduktan sonra yorganın altına saklanmamla son bulmuştu.Bu ben olamazdım,çok korkmuştum.Korkudan ziyade utanmak.Nasıl olur da o kadar kısa süre içinde bu kadar değişebilirdi düşüncelerim,cümlelerim.Hayır hayır bu aptal cümleler bana ait olamazdı.Ama öyleydi.Öyle sanıyorum ki kısa zaman sonra burdaki eski yazılarımı okuduğumda ben yine o bilindik sahneleri yaşicam ve yorganın altına saklancam kimsenin beni görmemesi için.

2 yorum:

  1. ben de hep şunu düşünüyorum acaba ilerde yıllaaar sonra bu halim içinde öyle dicek miyim :)

    YanıtlaSil
  2. bundan 5 yıl önce dinlediğin müzikleri düşün mesela.Çok değişmişsin Mia :)

    YanıtlaSil