Z A R T N i Y E T

Çok sıktım
çok sıkıldım,
iki hafta,iki gün ya da
iki saatliğine
maviye yakın bir tebessümle,
sonra farkedince kuşların gittiğini
o ejderha devrine 
yine yeniden
yıkıldım..

ki yağmurlar yağacaktı
henüz giyilmemiş bir hırkayı
paylaşacaktık,
belli, kapının önüne serilmiş
bir yalnızlığın var,
karanlık dahi sürtünemez odalarına..

ah o kaburgalarından içine akan ırmak
akıntıyla içini içine çeken,
oysa bağıracaktım adını
aklım bembeyaz kalana kadar,
bak yığılıyor bulutlar şimdi
ilk defa solmuş gibi gittikçe karararak
temelinden sarsıyor gözlerinin ahengi
ayakta alkışlanan savaşı,
ve damarlarımda atan mızrak.
sıkı tutun beni
gidersem kaderi ikiye böleceğim boynumdaki hançerle...