sen zamanla ilgili mühim bir şeyler biliyordun ve

dünya aşktan dönmüyordu,
cehremizde tozlu bir tebessümle öpüşmüştük,
hızlandırılmış yeni zaman ninnileri
karıştırıp patlatıyordu gözlerimi,
gözlerin ; toz silen sünger
ki hala istasyonları bekliyordu trenler...

hünerli bir samuray gibi çektin kılıcını
üstelik hafif kalırdı bukefalos
omuzlarımda oturan yükten,
daha adını koymadan savaşın,
daha kurumadan sınır duvarlarımızın sıvası,
hatta henüz dünya yerden beş karış yükselmemişken..

zamanı geldiyse olsundur
vur, dökeyim hörgücümdeki bütün kemikleri,
sıyrılarak dudaklarının bela reçelinden
afili bi bakış fırlatayım gecenin penceresinden,
o vakit
bir şarkı kesinliğinde yağarsa yağmur
çığırtkan bir at kadar ıslaksam,
belki aklımdaki bütün ihtimalleri unuturum,
ne hoş
mevsimle aramda koca bir uçurum...